Pole pole betekent langzaam, rustig aan. Dit zinnetje is de favouriete uitspraak van een Tanzaniaan. Het is hun cultuur om rustig aan te doen dus een excuus om overal ellenlang de tijd voor te nemen. Dat betekent dat als je iets vraagt in de winkel of een kantoor kunnen ze eerst nog even wat familieleden of vrienden bellen, de nagels lakken, een vergadering bijwonen of wat gaan eten. Klagen heeft geen zin want: Pole pole Alex, dit is Tanzania.
Op het kantoor van de DC (District Commissioner, de hoogste ‘baas’ van het district, in Lushoto: Sonja):
In de afgelopen 2 jaar kwam ik daar regelmatig want ik was bezig met statistieken verzamelen en daar had ik allerlei brieven van de DC voor nodig, die toestemming moest geven aan alle departementen om mij informatie te geven. Op een gegeven moment kom ik daar ’s ochtend vroeg voor een afspraak over 1 van die brieven. Er zit een oude man op het bankje die vertelde dat ie uit de buurt van Lukozi kwam lopen (zeker een wandeling van 3 uur). De brief was niet klaar dus ik vertrek en ga ’s middags weer terug. En wie zit er op het bankje? Die oude man. De brief is niet klaar dus ik vertrek en ga de volgende ochtend terug, en wie zit er op het bankje? Juist diezelfde oude man, hij zit nog steeds te wachten.
Een paar maanden geleden moet ik weer naar de DC om haar een kopie van het rapport te geven. Ik geef het rapport aan de assistente en die loopt naar de DC om het te geven, komt terug en zegt dat ik even moet wachten. Ik vraag waarop moet ik wachten, ik kom alleen het rapport afgeven. Ik heb nog meer afspraken die dag dus ik heb geen tijd om te wachten. Ze begint te lachen en zegt: ‘Pole pole Alex, dit is Tanzania.’ ‘In jullie land hebben jullie altijd haast.’ Vol trots gaat ze verder: ‘Maar wij in Tanzania, wij doen het rustig aan, wij zijn niet zoals jullie.’ Ik wordt echt boos, want ik heb die oude man in mijn hoofd en zij is trots op dat onbeschofte gedrag. Dus ik zeg: ‘Ja dat klopt, en er is een reden dat jullie arm zijn en wij rijk.’ Ze kijkt me geschokt aan en ik loop naar de DC.
Ik wurm me het kantoor van de DAS (rechterhand van de DC) binnen en vraag waarom ik moet wachten. Zegt ie de DC is het rapport aan het lezen en ik moet wachten tot ze klaar is. Ik zeg daar kom ik niet voor, als ze me wil spreken moet ze een afspraak maken, en ben vertrokken. Ik heb nooit meer wat gehoord. En ik ben ervan overtuigd dat ik niet moest wachten om dat rapport te bespreken maar om het ‘Shikamoo’-spelletje te spelen. Het vaststellen dat, ook al heb ik een rapport over haar werk geschreven, zij is de baas en ik ben ondergeschikte. Ik had daar rustig een week op dat bankje kunnen zitten: ‘Ze is nog niet klaar met lezen, kom morgen maar terug.’ Nee, dus.
Op de een of andere manier mag ik nooit haast hebben dus elke dag een paar keer dit zinnetje. Betekent dit dat Tanzanianen geduld hebben? Absoluut niet. Zelf staan ze je de hele tijd op te jutten en 9 van de 10 keer als je in een rij staat of in een winkel/ markt stalletje wringt de laatste die komt zich voor in de rij en wordt als eerste geholpen. Ze moeten meteen hun zin hebben en dan wordt er soms echt aan je getrokken. En wat zeg ik dan: ‘Pole pole Alex, dit is Tanzania, is dat niet wat jullie altijd tegen mij zeggen?’ Sommige kunnen er om lachen maar sommige begrijpen geloof ik niet wat ik bedoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten