Gaan we eigenlijk wel vooruit?: Time-Management

Hallo allemaal,

Hier dan eindelijk een blog van mij. Het heeft even geduurd, ik weet het. Jullie kunnen Froukje bedanken voor het pleit om ook eens mee te doen met de 21e eeuw. Het helpt ook dat ze even heeft uitgelegd hoe dat nou moet... zo’n blog. Ik was jullie niet vergeten, ben te druk geweest met me een plek te geven in de jungle called Tanzania. Slecht excuus. Het probleem waar ik mee heb geworsteld is dat ik niet in staat ben om ‘happy stories’ te schrijven als ik die niet zie. Maar wat ik wel zie kan verkeerd worden opgepakt en gebruikt. Ik ga er op gokken dat de mensen die deze blog lezen in staat zijn om het te lezen zoals het bedoeld is: om een discussie te openen over hoe we de oplossingen kunnen vinden die ons in de afgelopen 60 jaar van ontwikkelingssamenwerking zijn ontgaan.

Eerst een kleine up-date van mijn omzwervingen:

Ja, ik ben nog steeds in Tanzania en (voor nu) gesetteld in Lushoto, in het noord-oosten van het land. Ik ben begonnen in Arusha als vrijwilliger voor een kleine Tanzaniaanse NGO die zich inzet voor mensen besmet met het HIV virus. Na 6 maanden ben ik gaan werken voor een Belgische NGO in Arusha, welke probeert om boeren uit de armoede te helpen. Ik kon me niet vinden in de manier waarop het kantoor werkte en ben daar na 6 maanden vertrokken. Eigenwijs als ik ben vond ik dat het anders en beter kon en heb een bedrijf mee opgezet waar ik de manager van ben: C3M-Consult en heb me gesetteld in Lushoto.

Waarom deze blog nu? Na bijna 3 jaar in Tanzania en mijn ervaringen in Rwanda, Kosovo en Uganda ben ik tot de conclusie gekomen dat de aannames waar ontwikkelingssamenwerking op is gebaseerd overboord moeten en we opnieuw aan de tekentafel moeten gaan zitten en een andere ingang vinden. Daar ben ik de afgelopen anderhalf jaar voornamelijk mee bezig geweest: een ander ingang vinden. Ik denk dat ik het gevonden heb maar het moet zich nog bewijzen.

Op het moment heb ik het gevoel dat ik een roepende in de woestijn ben omdat de expats die hier rondlopen vastgeroest zitten in ‘oude’ aannames en theorieen. Dus misschien moet ik het anders aanpakken en in Nederland beginnen bij mensen die niet al jaren als expat leven in Afrika. Vandaar dat ik jullie in Nederland hier mee ga lastig vallen.

Wordt dit een blog over arme zielige Afrikanen? Absoluut niet! De verhalen in deze blog gaan over de rol die Afrikanen in armoede zelf spelen in het leven dat ze leven. Het gaat over los laten wat ‘we’ denken over Afrikanen en het leven dat ze leiden en de realiteit willen zien en accepteren zodat er oplossingen kunnen worden gezocht voor de problemen die zichtbaar worden als je de moed hebt om je roze bril af te zetten en tegen de stroom in te roeien.

Ik ben waarschijnlijk nu al een deel van mijn lezers kwijt, maar ik hoop dat een aantal van jullie open staan voor andere ideeen en opinies en op zijn minst willen luisteren naar een ander geluid, of je het er nu helemaal mee eens bent of niet. Een discussie die op een ander niveau gevoerd wordt is alles wat ik wens. Niet voor mij maar voor al die mensen die ik dagelijks tegen kom en zoveel moeite moeten doen om hun hoofd boven water te houden.

Ik schrijf mijn verhalen niet om mensen te beschuldigen of aan te klagen, het zal misschien soms zo over komen maar dat is niet de bedoeling van deze blog. Het gaat er om dat er oplossingen gezocht worden en daar voor is het nodig om naar de realiteit te kijken, en ja, de waarheid kan soms hard aankomen. Maar zoals het gezegde gaat: ‘The truth will set you free’. Als het je soms te veel wordt, echt aan het eind van het verhaal komt een prins die de prinses wakker kust ‘and they live happy everafter’. Geduld. Jack mag er ook 24 uur over doen voordat de prins arriveert.

Wat gaat er zoal de revu passeren:

Tanzania a peaceful country: een mythe. Deel 1, 2 & 3

Cultuur

Swahili

Communicatie

Gedrag

Oorzakelijke verbanden

Gevolgen

Oplossingen

Andere issues:

Wat President Mkapa schreef 10 jaar geleden (in Engels)

Wat Tanzanianen nou echt van ons denken

Toeristen en Jack & Jacky

Pole pole Alex, dit is Tanzania

Time-Management

Paaslunch

Animal Farm

Nog even dit: de analyses die ik maak zijn niet gemaakt naar aanleiding van die ene voorval die ik beschrijf. Deze zijn ter illustratie. De analyses zijn gemaakt naar aanleiding van jaren van voorvallen, gesprekken met mensen en analyse van de media.

Groeten uit Lushoto,

Alex

23 mei 2011

Time-Management

Omdat ik een bedrijfje heb moet ik elke maand sociale- en ziektekostenverzekering betalen bij het NSSF. In Lushoto is dat een klein kantoor met een accountant die heel vriendelijk is en waar ik het goed mee kan vinden. Hij is heel geinteresseerd in hoe alles in Nederland gaat, dus daar gingen in het eerste jaar de gesprekken meestal over, en al zijn nieuw vergaarde kennis deelt ie vervolgens met zijn andere clienten. Daar is ie heel trots op. De gesprekken duren lang want de rekening betalen neemt veel tijd in beslag. Nadat ik het ooit over koffie met een koekje heb gehad wordt me de laatste maanden zelfs koffie aangeboden voor tijdens het wachten. Dat heb ik toch vriendelijk steeds geweigerd want als ie ook nog koffie moet zetten zit ik er nog langer en ik moet er al 2 uur voor uittrekken. Volgens hem duurt het zo lang omdat het betalingssysteem op zijn computer traag is. Ik heb zelf het vermoeden dat het ergens anders aan ligt.

Zoals ik al zei hij is heel aardig en sinds ongeveer een half jaar (ik denk dat ie wat opsteekt van al die info over Nederland) gek op het woord time-management. Het laatste half jaar praat hij meer dan ik en zijn stokpaardje is time-management en dat mensen in Tanzania dat niet beheersen. De laatste keer dat ik moest betalen ga ik met mijn ingevulde formulieren en cheque in de ochtend naar de NSSF. Na wat geharrewar blijkt dat ie op dat moment mijn betaling niet kan doen, er is nog een andere klant en het systeem is traag, dus het is beter als ik later terug kom. Dat heeft ie de laatste maanden meerdere malen geadviseerd; in het kader van time-management vraagt ie of ik nog andere dingen moet doen en dat ik die dan beter kan doen en later terug komen om het afschrift op te halen. Zo ook, deze keer. Ik vraag wanneer ik terug kan komen, wanneer is het klaar en we spreken af om 2 uur.

Om 2 uur ga ik terug, maar hij is er niet. Ik sta net op het punt om maar weer te vertrekken als ie binnen komt lopen. Hij begint uit te leggen dat ie naar de bank ging maar het was heel druk en start met zijn tirade over de bank en time-management. Ik kan nog snel even tussendoor vragen of mijn afschrift klaar is, nee, hij was nog niet begonnen en gaat verder waar ie was over dat de bank geen notie van time-management heeft. Terwijl hij mijn rekening afhandeld zit ik te luisteren naar om en om, het systeem is traag en de bank en gebrek aan time-management.

Ik heb er anderhalf uur gezeten met mijn mond stijf dicht want ik was bang dat als ik mijn mond open zou doen ik in lachen zou uitbarsten en niet meer bijkomen. Time-management (?!); het heeft me in totaal 2 uur gekost om de rekening te betalen. Vervolgens ren ik naar de bank want die is inmiddels bijna dicht (het is half 4 nu, en de deur sluit om 4 uur) en, daar heeft ie helemaal gelijk in, absoluut geen notie van time-management. Daar heb ik er ook nog even 2 uur over gedaan om de belasting te betalen..................

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Lushoto

Lushoto is de naam van een district in de regio Tanga in het noord-oosten van Tanzania en de naam van de ‘hoofdstad’ van het district. Het woord stad werkt steeds op mijn lachspieren want het is meer een dorp. Maar goed. Lushoto district is een prachtig gebied, het is een berg (West Usambara Mountain) met verschillende hoogtes (de Duitsers noemden het het Zwitserland van Tanzania) met een schitterende natuur (bossen, vogels, apen, vlinders en andere kleine dieren) met watervallen en mooie uitzichten van de berg op het laagland dat Lushoto district omringd.

Het is een vruchtbaar gebied en produceert groenten en fruit voor de grote steden in Tanzania. Het is ook een toeristen gebied voor voornamelijk backpackers die (soms dagen-) lange wandeltochten maken in het district. Omdat het hoog gelegen ligt (1400 – 2100 meter boven de zeespiegel) is de temperatuur gemiddeld tussen de 16 en 21 graden. Hoe hoger het gebied hoe kouder en in de winter (juli/augustus) kan het soms echt koud worden: op de hoogste bergen vriest het aan de grond. En ja, we hebben in Lushoto stad net zoveel regen als in Nederland. Maar dan met veel meer modder en onbegaanbare wegen.

De overgrote meerderheid van Lushoto district leeft onder de armoede grens van $1 per dag, gebaseerd op de gegevens die me door de overheid zijn gegeven (80% leeft van 500 TSh = $ 0,33). Of het klopt weet ik niet maar omdat de meerderheid leeft van wat ze verbouwen in de tuin zal het niet veel meer dan die ene dollar zijn. Elektriciteit is alleen toegankelijk voor een kleine groep mensen voornamelijk in de ‘stedelijke’ gebieden en dan alleen als het elektriciteitsbedrijf stroom levert. Sommige dagen lijken wel disco waarin de hele dag de stroom aan en uit gaat. Op sommige dagen blijft het gewoon helemaal weg. Water is een probleem omdat de weinige die aan het waternet van Lushoto stad zijn aangesloten voornamelijk water hebben in het regenseizoen. De rest van de bevolking van het district loopt dagelijks soms uren naar een waterbron om te water halen.

Omdat elektriciteit en gas duur zijn is de overgrote meerderheid afhankelijk van brandhout en houtskool om op te koken. Dit heeft grote gevolgen voor de natuur. Bossen verdwijnen en de regens komen onregelmatig wat het verbouwen van groenten een gecompliceerde bezigheid maakt. De hoge bevolkings druk in het district zorgt er ook voor dat stukken bos verdwijnen om plaats te maken voor huizen en groentetuinen met enorme erosie als gevolg. Verschillende malen zijn dorpen aan de voet van de berg bedolven onder modderstromen.

De mensen in het district zijn voornamelijk van de Sambaa clan en spreken Kisambaa. Hun tweede taal is Kiswahili, Engels wordt alleen gesproken door mensen met hoger onderwijs die deze taal ook gebruiken in hun werk zoals (een aantal) overheidswerkers en mensen in de toeristen industrie. De Wasambaa (naam van de mensen van de Sambaa clan) zijn heel traditioneel en nemen de culturele en traditionele praktijken heel serieus.