Een vredig land. Ja, dat impliceert een zekere mate van geweldloosheid. Nederland is een vredig land, dat betekent niet dat geweld niet voorkomt maar dat het in een mate is die niet leidt tot grote groepen mensen die continu in angst leven met alle (psychologische) gevolgen van dien. De krant lezend in Tanzania is soms schokkend, wetende dat het alleen het topje van de ijsberg is die wordt gezien door journalisten.
Er zijn twee vormen van geweld te onderscheiden: acuut en chronisch. Met acuut geweld bedoel ik explosies van geweld, met chronisch een geaccepteerd gedrag behorende tot wat mensen hun cultuur/ traditie noemen. Acuut geweld bestaat uit (1) het verminken en/of vermoorden van groepen mensen: leraren, een huishouding, een deel van een straat, verdachten van een misdrijf. De redenen zijn vaak (a) een conflict over geld, land, jaloezie of overspel door een echtgenote; (b) een soort hysterie waarbij een groep mensen beschuldigd wordt van hekserij; of (c) gewoon pure razernij. Bijna elke dag staat er wel een artikel in de krant. Maar Tanzania is een groot land, niet overal even toegankelijk, dus het is niet duidelijk hoe groot het probleem echt is; (2) Clan conflicten: dit zijn geweld uitspattingen tussen verschillende clans meestal om land of water. Tanzania heeft 142 etnische groepen en 42 miljoen mensen wat betekent dat de clans klein zijn, een geweldadig conflict tussen twee clans heeft dus geen grote impact op het land en haalt vaak het nieuws niet eens. Hoewel mensen beweren dat ze geen clan conflicten hebben, geven ze wel toe dat ze niet reizen in bepaalde gebieden in Tanzania omdat het te gevaarlijk is. (3) Politie geweld: geweld gebruikt door de politie om verdachten te verminken/vermoorden of om vredige demonstraties of protesten neer te slaan (dit gaat met kogels). Dit laatste komt meer en meer voor omdat steeds meer mensen de onvrede over hun moeilijke leven uiten door demonstraties en protesten te organiseren.
Chronisch geweld is een hele grote categorie en wordt uitgevoerd door alle niveaus van de samenleving van nationaal to huishoud niveau. Het is algemeen geaccepteerd geweld met enorme gevolgen. Laten we beginnen met overheids geweld. Zoals boven beschreven hebben we het hier over onderdrukking (psychologisch geweld) en politie geweld (fysiek geweld). Daarnaast is er een wet die toestemming geeft dat meisjes kunnen trouwen zodra ze 15 jaar oud zijn met als gevolg dat ze uitgehuwelijkt worden aan, onder andere, een pedofiel die ze zwanger heeft gemaakt of pedofiel met al meerdere vrouwen. De hoogste bieder is de ‘winnaar’ van de verkoop (sexueel geweld). Daarnaast is er naar mijn mening een ‘stille’ genocide gaande in Tanzania. Meer over waarom ik dat vindt in deel 3 van ‘Tanzania a peaceful country: een mythe.’
Religieus geweld bestaat voornamelijk uit het onderdrukken van vrouwen (psychologisch geweld). In Lushoto is waarschijnlijk (geen cijfers voorradig) de meerderheid Moslim. Zoals in vele landen wordt de Koran misbruikt om vrouwen rechten te ontzeggen. Zo niet anders in Tanzania. Volgens de Imams in Lushoto staat in de Koran dat vrouwen hun huis niet uit mogen en geen visite mogen ontvangen. Dus in Lushoto zitten vrouwen massaal opgesloten in hun huizen. Ze moeten hun groente in de tuin verbouwen want ze mogen niet naar de markt. Ze kunnen ook niet naar de kliniek als zij of hun kind ziek wordt. Ze kunnen ook geen bedrijfje beginnen want zij kunnen niet weg en de klanten mogen niet naar haar komen. Er zijn uitzonderingen maar dan moet er wel toestemming gevraagd worden aan de dorpsleider. En dan natuurlijk het issue dat alle religies op 1 lijn zet: Vrouwen moeten zoveel kinderen als mogelijk is op de wereld zetten. Of ze nou het geld hebben om voor al die kinderen te zorgen of niet. Elk middel dat tot geboortebeperking leidt is verboden (alleen het spreiden van kinderen mag als het op een ‘natuurlijke’ manier gedaan wordt). Niet alleen zitten vrouwen opgescheept met kinderen die ze niet willen (dit geven ze gewoon toe als je er naar vraagt, hun man wilde die kinderen, zij niet) en waar ze geen geld voor hebben, dit betekent dus ook geen condoom, en dus kan AIDS zich vrolijk verspreiden onder de bevolking.
Geweld tegen minderheden (fysiek geweld). Over het algemeen wordt dit soort geweld als minder ernstig beschouwd omdat het in de cultuur zit en we het over, volgens Tanzanianen, minderwaardige mensen hebben. Tanzania heeft de grootste gemeenschap van albino’s (mensen die geen melanine in de huid hebben en dus wit zijn). Volgens een traditioneel bijgeloof levert een deel van het lijf van een albino rijkdom op. Er zijn in Tanzania heel veel albino’s die een arm of been missen, een heel aantal wordt zo verminkt dat ze het niet overleven. In het afgelopen jaar is de donor gemeenschap met druk gekomen om dit te stoppen. Heel af en toe wordt er dus een dader gearresteerd om de donoren tevreden te houden, maar de angst voor verminking en moord is nog lang geen verleden tijd voor deze minderheidsgroep.
Volgens zo’n zelfde traditioneel bijgeloof zijn oude vrouwen met rode ogen heksen. Die moeten dus dood. Volgens een onderzoek vorig jaar gedaan, worden in de Mwanza regio 12 vrouwen per maand vermoord. In twee andere regio’s (Shinyanga en Tabora) 9 per maand. Ook gehandicapten moeten het ontgelden want een gehandicapt kind is geboren onder invloed van de duivel. De meeste gehandicapte kinderen zitten verstopt in hun huis en komen er nooit uit. Ze worden slecht behandeld (verwaarloosd) en hebben geen toegang tot onderwijs of gezondsheidszorg.
Geweld tegen vrouwen (psychologisch, fysiek en sexueel geweld). Vrouwen hebben in Tanzania 3 functies: 1) sex object; 2) produktie van kinderen; 3) huishoudster. Vrouwen zijn dom, kunnen niet nadenken, zijn niet in staat belangrijke beslissingen te nemen, mogen geen geld verdienen, hoeven dus ook geen onderwijs te hebben, mogen geen eigendom bezitten, moeten hun man alles geven wat hij wenst, moeten zoveel mogelijk kinderen krijgen (een vrouw die geen kinderen baart is waardeloos) en vooral hun mond houden. Vrouwen moeten geslagen worden om ze hier aan te herinneren en verkrachting binnen het huwelijk bestaat niet. (eigenlijk buiten het huwelijk ook niet echt) Het ergste is dat vrouwen dit ook geloven; deze van generatie op generatie doorgegeven ‘wijsheden’ zijn volledig opgenomen in de cultuur van Tanzania.
Geweld tegen kinderen (psychologisch, fysiek en sexueel geweld). Vrouwen zijn misschien tweederangs burgers, kinderen zijn derderangs burgers en staan onder aan de ladder en daarmee ontvanger van alle razernij opgedaan door het onrecht dat de volwassenen wordt aangedaan. Wezen worden gedegradeerd tot vierderangs burger en zijn hun leven niet helemaal zeker. Worden vrouwen ‘alleen’ geslagen door hun man of mannelijke familieleden, kinderen worden geslagen door iedereen die zich geroepen voelt om het te straffen. Leraren, ouders, familieleden en mensen in de gemeenschap. Kinderen hebben niks te zeggen en zijn waardeloos tot ze geld gaan verdienen en dat horen ze dan ook. Volgens recente onderzoeken is er een enorme toename van kinderen die verwond of vermoord worden door ouders en opvoeders.
In 2002 waren er in Lushoto district 367 meisjes tussen de 10 en 14 jaar die getrouwd, gescheiden of weduwe waren. Geen idee wat de statistieken nu zullen aangeven maar ook hier ben ik bang dat het het topje van de ijsberg is. Meisjes die zwanger worden moeten van school af. Sinds 6 maanden is er een wet die zegt dat ze na de bevalling weer naar school mogen maar de meeste scholen weigeren deze meisjes. Volgens een recent onderzoek is 25 % van de 18 jarige meisjes in Tanzania zwanger of heeft al een kind (Tanzania is nummer 1 in de wereld als het gaat om tiener zwangerschappen).
De meeste verkrachtingszaken met een kind als slachtoffer worden buiten de rechtbank geregelt waarbij de dader voor als weinig als 10,000 Tanzaniaanse Shilling (5 Euro) zijn schuld afkoopt bij de ouders. Daders eindigen dus bijna nooit in een cel. Vele van die daders zijn leraren. Gelukkig komt dit tegenwoordig vaker voor een rechtbank omdat er soms wel eens een ouder bij zit (van alle kinderen die door de leraar verkracht zijn) die weigert om het te regelen buiten de rechtbank, of die het bedrag te laag vindt. Een ‘normale’ praktijk is dat mannen buiten de school staan te wachten en meisjes met beloften aan kleren, voedsel, mobiele telefoons of andere zaken tot sex overhalen. Veel van die meisjes leven in extreme armoede en geven toe. Tot mijn ontzetting vinden de meeste mensen hier (inklusief de President) dat de meisjes schuldig zijn aan deze praktijken.
Female Genital Mutilitation (FGM) is lang een soort onzichtbare praktijk in Tanzania geweest, maar in het laatste jaar wordt er meer en meer onderzoek naar gedaan, met schokkende conclusies. Er zijn gemeenschappen in Tanzania gevonden waar 80% van de meisjes/vrouwen met verminkte geslachtsdelen rond lopen. Veel van die verminkingen worden gedaan met botte messen die niet gedesinfecteerd zijn, met alle (extra) gevolgen van dien. Hoe groot het probleem in Lushoto is weet ik niet, maar het is wel duidelijk dat vrouwen helemaal niet begrijpen wat ze elkaar aandoen (het zijn meestal vrouwen die de verminking uitvoeren). In een werkgroep met een vrouwengroep in Lushoto kwam het issue ter sprake tijdens een sessie over culturele/traditionele praktijken omdat ze vonden dat FGM met scherpe, gedesinfecteerde messen moest plaatsvinden. Ze hadden geen idee wat ze nu precies doen en de gevolgen daarvan, alleen dat het een voorgeschreven regel is om meisjes te initieren in het vrouw zijn. Probleem hier is onder andere dat het besnijdenis wordt genoemd en niet verminking. Volgens de gedane onderzoeken wordt het tegenwoordig al bij baby’s uitgevoerd.
Hekserij of traditionele genezing. Generaties lang hebben mensen in Tanzania baat gehad bij traditionele genezing bij gebrek aan conventionele geneeskunde en nog bij bepaalde ziektes is de traditionele geneeswijze effectiever dan de conventionele. In Lushoto (geen idee hoe dit in de rest van Tanzania is) is de traditionele genezing echter meer en meer veranderd in hekserij en wordt nu ingezet bij meningsverschillen tussen mensen. Het gaat nu niet meer over genezing maar om anderen ofwel ziek te maken of te vermoorden. Moord in Lushoto wordt over het algemeen geregeld via een heks die er voor zorgt dat het slachtoffer vergif in zijn/haar voedsel/drankje krijgt. Volgens mensen hier is een opdracht tot moord geven aan een heks geen crimineel vergrijp want jij zelf hebt niemand vermoord. Goed te weten dat er in ieder geval geen moordenaars vrij rondlopen in Lushoto. Geeft je toch een veilig gevoel.
In deel 3 meer over dit vredige land genaamd Tanzania, en waarom er naar mijn mening een ‘stille’ genocide gaande is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten